گلایه‌های یک فعال حوزه خودرو از وضعیت نابسمان واردات خودرو

هنوز چندماه از افتتاح نمایندگی نگذشته بود که بازرس محترم سازمان بازرسی کیفیت و استاندارد ایران در نمایندگی حضور پیدا کردند و از مجموعه ی ما بازدید و بازرسی به عمل آوردند. تا آن زمان ما هیچ شناختی از قوانین و مقررات سازمان نداشتیم و نتیجه آن بازرسی رتبه 4 با 4 ستاره بود که ما تصور می کردیم تا 5 ستاره شدن فاصله کمی داریم !!

نمایندگی خدمات پس از فروش پرشیاخودرو را در مهرماه سال 95 افتتاح نمودیم.
سعی بر این بود که مجموعه را با استانداردهای کمپانی مادر (BMW GROUP) بنا کنیم. در آن زمان تصور می کردیم رعایت جزئیات ساخت نمایندگی می تواند برای راه اندازی و ارائه خدمات به مردم اصفهان کافی باشد.
اینها صحبتهای وحید روفیگری از فعالان حوزه خودرو در کشور است که در ادامه می‌گوید: هنوز چندماه از افتتاح نمایندگی نگذشته بود که بازرس محترم سازمان بازرسی کیفیت و استاندارد ایران در نمایندگی حضور پیدا کردند و از مجموعه ی ما بازدید و بازرسی به عمل آوردند. تا آن زمان ما هیچ شناختی از قوانین و مقررات سازمان نداشتیم و نتیجه آن بازرسی رتبه 4 با 4 ستاره بود که ما تصور می کردیم تا 5 ستاره شدن فاصله کمی داریم !!
دیری نگذشت که متوجه شدیم چهار ستاره های توخالی نشان مردود شدن مجموعه در بازررسی است و علی رغم پتانسیل های موجود در نمایندگی ما حتی نتوانسته بودیم رتبه ای کسب کنیم. در آن زمان تمام زحمات و امیدهایمان برای ارائه بهترین خدمات را بر باد رفته می دیدم و تصمیم گرفتم برای بهتر شدن و اخذ رتبه معقول در بازرسی بعدی از هیچ کاری فروگذار نکنم و عهد بستم رتبه 1 ایران را از آن خود و مجموعه کنم.
در کمترین زمان تشکیل کارگروه دادیم و با شرح دقیق انتظارات و شفاف سازی هدف پیش رو برای تمامی پرسنل شرایطی را برای بهتر و بهتر شدن ایجاد کردیم زیرا خود را در چالشی می دیدیم که باید برای سرافراز بیرون آمدن از آن تلاش کنیم.چالشی بسیار زیبا که در گذر زمان نگرشمان را از نحوه عملکرد و ساز و کار خدمات متفاوت کرده بود.
همزمان با برگزاری دوره های آشنایی با دستورالعمل شرایط و ضوابط خدمات پس از فروش در شرکت پرشیاخودرو، ما نیز با مشورت گرفتن از اساتید و تقسیم وظایف میان پرسنل شروع به رمزگشایی از مقوله ی بازرسی ISQI کردیم. دستورالعمل‌هایی را می دیدم که گاها غیرممکن به نظر می رسید ولی هرچه پیش‌تر می رفتیم متوجه نیاز مجموعه به رعایت دقیق فرآیندها و شرایط سازمان می شدیم. آن روزها موج رتبه 1 در نمایندگی جریان داشت و تنها تضمین حیات و رشد خدمات پس از فروش بود. در این راه با اساتید بزرگی مشورت می‌کردم که در رهنمودهایشان به یک جمله واحد می رسیدم (شفاف سازی کن، برای خودت) نتیجه می گیری!
دیگر تجزیه و تحلیل فرآیندها را به خواست خود انجام می دادیم و یکی پس از دیگری از سدهای شرایط و ضوابط عبور می کردیم البته ناگفته نماند که در این میان از سنگ اندازی ها و پیش پا گرفتن ها بی‌نصیب نماندیم و از آنجائیکه هیچگاه مرد عقب نشینی نبودم گوشه و کنایه‌ها را نمی شنیدم و می گفتم  لذت کار در انجام غیرممکن‌هاست.
سرانجام با بکار بستن راهنمایی‌های اساتید محترم صنعت خودرو، پشتیبانی دوستان عزیز در دفترمرکزی پرشیاخودرو و کمک‌های بی وقفه و خالصانه پرسنل حرفه ای نمایندگی اصفهان، توانستیم رتبه 1 ارزیابی شرکت بازرسی کیفیت و استاندارد ایران را در بین شرکت های واردکننده (کمتر از 10 نمایندگی) از آن خود کنیم.
تازه متوجه شده بودیم که انتظارات مشتریان چیست و نحوه عملکرد ما باید به چه نحوی باشد، که سر و صدای بسته شدن ثبت سفارش و واردات به گوش می رسید. با خودم می گفتم حتما آقازاده‌ای، آقای خاصی تعدادی خودرو وارد کرده و می خواهد بعد از اینکه سود کلانی به جیب بزند طبق معمول واردات باز خواهد شد. سرمست از پیروزی به دست آمده بودیم که جشن پیروزی خود را در عزای عمومی دیدیم. عزایی که دامنگیر قشر خودرو دوست و متخصص در صنعت خودرو شد. شاهد تخلفاتی شدیم که به صورت کاملا علنی و بدون حجب و حیا انجام می گردید. تخلفاتی که درد سنگینی بر سینه ی وارد کنندگانی که به صورت شفاف، قانونی و به دور از هرگونه وابستگی انجام وظیفه می کردند را می گذاشت و کلیه حق و حقوقشان پایمال می شد. ضرر پشت زیان.بی حرمتی‌های شنیده شده به آنهایی که پای عشق به وطنشان ایستادند و مانند برخی افراد سرمایه دار که سرمایه ی خود را از ایران خارج نموده و خود نیز از ایران رفتند، رفتار نکردند.
وارد کنندگانی که ایرانیان را لایق ایمن‌ترین، پاک‌ترین و زیباترین خودورهای روز دنیا می‌دانستند ولی فشار های افراد به ظاهر تولیدکننده خودرو از یک سو گذشتن از این بحران را برایشان ناممکن کرد.به راستی چرا؟
علامت سوال‌های زیادی در ذهنمان نقش بست که به راستی چرا؟ چرا به خاطر تخلفات به ظاهر قانونی برخی افراد دیگران باید با مشکلات جدی و بحرانی رو به رو شوند؟ مگر طی کردن روال واردات خودرو و گرفتن ارز یا انجام تخلفات در ثبت سفارش دیگران سهل انگاری از ما بوده که کنترل نکرده‌ایم و ثبت سفارش را به این دلیل بسته اید؟!
چرا باید شرکت‌هایی که با ارز آزاد واردات انجام داده‌اند و با سود مشخص و قانونی و ارز آزاد فروخته‌اند را اینگونه به چالش کشید؟
ناگفته نماند، بودند شرکت‌هایی که ارز دولتی گرفتند و با قیمت ارز دولتی هم به دست مصرف کننده رساندند.کجاست سازمان حمایت از حقوق مصرف کننده؟
ما نمی‌توانیم تاوان شرکت‌هایی را بدهیم که ارز دولتی گرفتند و شرکت‌های متعدد تاسیس کردند و تخلفات ثبت سفارشی انجام دادند و ظاهرا از هک شدن سایت‌ها سود کلانی به جیب زدند را بدهیم. ما نمی‌توانیم تاوان ورود غیرقانونی خودورهای آسیایی که در امریکا تولید و وارد شده بود را بدهیم. آن هم در زمانیکه پلاک و واردات خودورهای آلمانی سفارش امریکا بسته شده بود و سرمایه عظیمی از صنعت برای ماه‌ها درگیر بود و به ورشکسته شدن تعداد زیادی وارد کننده و فروشنده ختم به خیر شد.
از زمان وزیر سابق صنعت موارد از این قبیل را زیاد دیدیم ولی این یک مورد را ندیده بودیم. دیده بودیم شرکت‌هایی را که برای دریافت نمایندگی از کمپانی مادر باهم رقابت می‌کنند که این خود به نوعی بیزنس تلقی می گردد ولی کجای دنیا دیده بودید برای برندی که مدتهاست در ایران نماینده رسمی دارد و شرکتشان در ایران برای برند هزینه هنگفت متحمل شده، و برای بازار هدف محصول شرکت برنامه ریزی و تبلیغات انجام داده به کمپانی مادر درخواست نمایندگی بدهند؟! این شرکت‌ها در شرف تولید خودرو در ایران هستند و مشتریانشان منتظر تحویل خودورهایشان هستند و هزارویک اقدامی که به عنوان نماینده برند بودن در ایران می بایست انجام داد را انجام دادند. این شرکت‌ها در سخت ترین شرایط نیز استانداردی را که برای جلوگیری از واردات مصوب نموده بودند را به آسانی پشت سر گذاشتند. این شرکت‌ها به دلیل عدم تخصیص ارز دولتی نتوانستند به تعهد خود به شرکت مادر جامه عمل بپوشانند.
به چه دلیل می بایست از تولید کننده دولتی حمایت کرد ولی برای تولید کننده خصوصی عرصه را تنگ کرد؟ آن هم نه فقط در صنعت خودرو بلکه در اکثر صنعت ها. به خداوند یکتا قسم این حق کسانی که برای وطنشان زحمت می‌کشند و از فرار مغزها جلوگیری می‌کنند و یا اشتغال زایی کلان انجام می‌دهند نیست.
این صنعت حق و حقوقی دارد که پایمال شده این صنعت حق دارد انتخاب کند چه کسانی در چه سمتی بنشینند و تصمیم گیری‌هایی که به نفع سرمایه گذار و مملکت است را اتخاذ کنند. حق دارند کسانی را انتخاب کنند که الفبای خودرو و واردات را از حفظ هستند و قوانین گمرکی و روند واردات و در آوردن آمار واردات آب پنیر یا کنجاله به جای خودرو  یا صادرات میوه به جای خودرو که در تناقظات بانکی و گمرکی به چشم می‌خورد را خود انتخاب کنند مدیرانی که واقعا مدیرند نه فقط به اسم .
به راستی خواستار تغییرات هستیم آن هم به صورت فورس ماژر که اگر این روند ادامه داشته باشد بیکاری در جامعه به اوج خود می‌رسد آن هم در زمینه واردات خودرو در زمینه تولید کنندگانی که مواد اولیه وارداتی رکن اصلی تولیدشان است که جای خود دارد .
چند روز پیش مقاله ای خواندم از بزرگترین کارشناسان صنعت که فرموده بودند تمام اتفاقات اخیر در حوزه واردات خودرو برای این بوده که واردکنندگان در چشم مردم خراب شوند و دولتی‌ها به هدف اصلی یعنی حمایت از تولید داخلی نايل آیند . در عجبم! خودرو های داخلی اگر واقعا تولید داخل بود هیچ حرفی نبود. قطعه سازان ما را هم به واردات قطعه محتاج کردند. حمایت احتیاج نداشتیم فقط میخواستید یک پنجم قوانینی که سازمان استاندارد برای وارد کنندگان اعلام کرده بود را برای تولید کننده گان اعمال می‌کردید.حمایت از تولید داخل هم راه ورسم خودش را دارد. هستند وارد کنندگانی که تولید هم می‌کنند و بی شک خوب هم تولید می‌کنند و هستند وارد کنندگانی که تمامی مذاکرات برای تولید در ایران را پشت سر گذاشته و میترسند. میترسند از حمایت نکردن ها از سنگ اندازی های مسئولین از سفارش کردن آقازاده ها برای هر چه بیشتر به مشکل خوردن. هستند شرکتهایی که سرمایه انسانی را جایگزین نیروی انسانی کرده‌اند میلیاردها تومان خرج آموزش پرسنل کرده اند و الان تمام ؟؟
به خدا قسم با یکی از مدیران حرفه ای در صنعت خودرو صحبت میکردم اشک میریخت تعدیل نیرو داشت تعدیلی که برایش بسیار سخت و دردناک بود نیروهایی که همگی برای خود حرفی برای گفتن دارند نیروهایی که بجای اینکه به فکر ترفندهای فروش و بازاریابی باشند از اصل ماجرا به کلی دور شده و فقط در حال دعا برای تعدیل نشدن هستند .این نیروها و این سرمایه گذاران همه خانواده دارند و فقط بیکار شدن شان خود فاجعه است.ذسونامی بیکاری، ورشکستن، عمل نکردن به تعهدات مشتریان و غیره در راه است آقایان بگوش باشید که اگر به این امر توجه نگردد فاجعه ای بس ناگوار در انتظارمان است.