جلگه نمكی بونویل مسطح ترين پيست سرعت جهان

علاقه مندان به خودرو حداقل باید یکبار در زندگی خود به جلگه نمکی بونویل(Bonneville Salt Flats) سفر کنند تا بزرگترین میدان مسابقه خودرو در جهان را ببینند.

علاقه مندان به خودرو حداقل باید یکبار در زندگی خود به جلگه نمکی بونویل(Bonneville Salt Flats) سفر کنند تا بزرگترین میدان مسابقه خودرو در جهان را ببینند. این زمین مسطح پوشیده از نمک می باشد و به علت سطح صافی که دارد، مورد توجه دوستداران صنعت خودرو می باشد و هر سال تابستان تیمهای آماتور و حرفه ای از سراسر جهان، در کلاسهای مختلف خودرویی برای ثبت رکورد سرعت زمینی رقابت می کنند.به گزارش پایگاه خبری سبقت آزاد به نقل از اتومیتیومگ، این جلگه در طول جغرافیایی 114 غربی و عرض جغرافیایی 40 درجه قرار دارد و با مساحت 120 کیلومتر مربع، یک گودال بزرگ پر از پوسته های نمکی متراکم و به هم فشرده به حجم 75 میلیون متر مکعب می باشد که در وسط گودال تا 1.5 متر و در کناره ها تا 2 سانتیمتر عمق دارد. این جلگه نمکی در ارتفاع 1285 متری از سطح دریا قرار گرفته است و در بخش Toole و در نزدیکی بزرگراه ایالتی شماره 80 در شمال غربی ایالت یوتا و نزدیک به مرز ایالت نوادا قرار گرفته و باقیمانده دریاچه Bonneville می باشد.

از زمین نمکی تا پیست سرعت: 
این مکان به نام بنجامین بونویل افسر ارتش آمریکا نامگذاری شده است که در دهه 1830 این جلگه نمکی را کشف کرد. در سال 1907 شخصی با نام بیل ریشل به همراه دو تاجر محلی، توسط یک خودروی Pierce Arrow روی این زمین رانندگی کردند تا مناسب بودن زمین نمکی را برای رانندگی تست نمایند. یک خط راه آهن نیز در سال 1910 در منطقه جلگه نمکی بونویل تکمیل شد تا اولین عبور ثابت از روی آن شکل بگیرد. اولین رکورد سرعت زمینی معادل 228 کیلومتر در ساعت در این زمین در سال 1914 توسط تدی تتزلاف با یک خودروی «بنز» ثبت شد. قسمتهایی از سریال تلویزیونی Knight Rider و فیلمهای سینمایی دزدان دریایی کارائیب، Warlock، Independence Day و Tree Of life و برنامه تلویزیونی Top Gear در این محل فیلمبرداری شده اند. نام خودروی پونتیاک بونویل، موتورسیکلت تریومف بونویل و شرکت بین المللی رسانه ای بونویل همگی نام خود را از این زمین نمکی گرفته اند. این زمین در تابستانها مسطح و سرشار از نمک می باشد که امکان رانندگی روی آن فراهم می گردد، ولی در زمستان حدود 2 تا 3 سانتیمتر آب روی سطح زمین ایستاده است که اجازه رانندگی را نمی دهد. البته تستهای رانندگی و ثبت رکوردهای سرعت، تنها در محل خاصی از این زمین بزرگ و پهن صورت می گیرند که مسیر مسابقه بونویل (Speedway Bonneville) نامیده می شود. مجموعاً پنج رویداد بزرگ ثبت رکوردهای سرعت در این پیست رخ می دهد؛ Bonneville Speed Week در اواسط آگوست، World Of Speed در سپتامبر و World Finals در اوایل اکتبر برگزار می شوند که این سه رویداد با حضور خودروها، موتورسیکلتها و کامیونها انجام می گردند. آزمون سرعت Bub Motorcycle Speed Trial برای موتورسیکلتها برگزار می گردد و رکوردهای جهانی در ماه سپتامبر طی برنامه Mike Cook ShootOut ثبت می گردند. انجمن زمان سنجی کالیفرنیای جنوبی(SCTA) و انجمن مسابقات جلگه نمکی یوتا(USFRA) برگزاری رقابتهای خودروها و موتورسیکلتها را هماهنگی می کنند، ولی همه شرکتهای برگزار کننده در آماده سازی و نگهداری زمین نمکی مشارکت دارند.

بونویل در زمستان
 

                      بونویل در تابستان                                          

 نحوه برگزاری رقابتها: 
در زمانهایی از سال که رقابتها برگزار نمی شود، دسترسی به این محل برای کلیه رانندگان مجانی بوده و آنها می توانند خودروی خود را بر روی این زمین مسطح با آخرین سرعت ممکن برانند، ولی در زمان برگزاری مسابقات، قیمت بلیط ورودی برای هر نفر روزانه 15 دلار و به صورت هفتگی40 دلار می باشد. در این مکان هیچ سایه بان یا صندلی برای نشستن و استراحت وجود ندارد و رطوبت هوا حتی تا 7 درصد کاهش می یابد. دمای هوا در بعدازظهر به 45 درجه سانتیگراد می رسد که به علت تابش خورشید بر روی نمک و بازتاب آفتاب، تا 50 درجه سانتیگراد بالا می رود و احتمال گرمازدگی برای افراد وجود دارد. در زمان برگزاری مسابقات، روی فرکانس 1610 هرتز موج AM گوینده رادیو KSALT آقای «ران کریستنسن» اخبار مربوطه را در اختیار شما قرار می دهد. تماشاچیان مسابقات تنها می توانند از پشت خطهای تعیین شده به تماشای رقابتها بپردازند و از جایی که می ایستند دو مسیر مختلف را می بینند که از نقطه شروع به صورت V شکل امتداد یافته اند. مسیر کوتاه به طول یک مایل برای خودروهایی است که سرعت آنها کمتر از 280 کیلومتر در ساعت است و مسیر طولانی تر به طول سه مایل برای وسایل نقلیه با سرعتی بیشتر از 280 کیلومتر در ساعت در نظر گرفته شده است. تنها یک خودرو مجاز است در یک زمان در روی هر مسیر حرکت نماید. در صورتی که یک خودرو رکوردی را ثبت کند، در حصار برگزار کنندگان ضبط شده و تحت کنترل قرار می گیرد. روز بعد کلیه خودروهایی که در روز قبل رکورد گذاری نموده اند، قبل از خودروهای دیگر رقابت می کنند. در صورتی که میانگین هر دو سرعت از سرعت جدید بیشتر شد، پس از بازرسی خودرو رکورد جدید آن ثبت می گردد. کلاسهای زیادی از خودروهای تندرو برای قبت رکورد وجود دارند، ولی دو کلاس Lakester و Streamliner در دنیای ورزش و سرعت منحصر به فرد هستند. در این رقابتها وانت، کامیون، خودروهای دیزل، خودروهای برقی، خودروهای هیدروژنی، موتورسیکلت و حتی فولکس واگن 36 اسب بخاری هم می بینید. شرکت کنندگان و اعضای این رقابتها، گروهی به نام Save the Salt جهت محافظت از «زمین نمکی بونویل» تشکیل داده اند تا آن را در مقابل عملیات معدنی محافظت کنند، چرا که سالانه 850 هزار تن نمک از این زمینها استخراج می شود و گروه موفق شده با همکاری انجمن زمان سنجی کالیفرنیای جنوبی(SCTA) و انجمن مسابقات جلگه نمکی یوتا(USFRA) در مدت یک سال اخیر 1.5 میلیون تن آن را برگرداند.
تاریخچه ثبت رکوردهای سرعت:

در ماه سپتامبر سال 1935 سر ملکوم کمپ بل رکورد سرعت 484 کیلومتر را با خودروی عظیم الجثه Blue Bird ثبت کرد. در سال 1967 برت مونرو موتورسوار کمپانی موتورسیکلت Indian به رکورد 295 کیلومتر در ساعت دست یافت. در سال 1991 «آک میلر» توسط خودروی Benham Corsley رکورد سرعت 363 کیلومتر در ساعت ثبت شد و «جانی فلام» در سال 2000 رکورد 486 کیلومتر در ساعت را با Lakester77 شکست. در سال 2004 نیز «ارل وودن» راننده خودروی Streamliner 65 به سرعت 587 کیلومتر در ساعت دست یافت. در سال 2008 دان وسکو با خودروی Turbinator توانست رکورد 737 کیلومتر را از آن خود کند. اندی گرین با ثبت سرعت 1227 کیلومتر در ساعت توسط موشک زمینی Thrust SSC از سرعت صوت فراتر رفته است.